1983 yılında TRT’deki bir açık oturumda, Anavatan Partisi lideri ve Başbakan Turgut Özal, Boğaz Köprüsü’nün özelleştirilmesini gündeme getirdi. Bu açıklama sırasında Halkçı Parti’nin önde gelen ismi Necdet Calp, satışı reddeden söylemlerini masaya vurdu ve tartışma sertleşti. Geçiş garantili yapının vurgu aldığı bu dönemde söz konusu köprü üzerinde yapılan tartışmalar siyasetin ana temasına dönüştü.
Seçim sonuçlarında Halkçı Parti yüzde 30.4 oy ve 5.3 milyon oyla 117 milletvekili çıkarırken ana muhalefet konumuna yükselmişti. Özal dönemi ise gelir ortaklığı senediyle köprüyü beş yıllığına devredecek bir yaklaşımı savundu; bu hareket Hazine’nin 22 milyon dolar gelir elde etmesini sağladı.
Günümüzde AKP, Özal’ın mirasını hatırlatan bir adımla İstanbul Boğazı üzerinde yer alan ve 30 Ekim 1973’te hizmete giren köprüyü özelleştirme yolunu tartışıyor. Önümüzdeki süreçte, YİD modeliyle inşa edilen Osmangazi ve Çanakkale köprülerinde olduğu gibi geçiş garantileriyle ilerleyebileceği belirtiliyor. Karayolları Genel Müdürlüğü’nün işlettiği köprülerden günlük geçiş yaklaşık 450 bin araç olarak kaydediliyor; bu araçlardan ödediği ücretler otomobil için 47 TL civarında.
Osmangazi Köprüsü için araçlar 795 TL; kamyon, otobüs ve TIR’lar için 1.510–2.530 TL arasındaki farklı tarifeler uygulanıyor. Çanakkale Köprüsü’nde ise otomobillerden 795 TL alınırken, ağır vasıtalar için 990–1.975 TL aralığında ücretler söz konusu. 185 milyarlık özelleştirme hedefi tartışmaların merkezinde yer alıyor.
CHP Kocaeli Milletvekili Nail Çiler, TBMM’de özelleştirme planını gündeme taşıyarak Hazine ve Maliye Bakanı Mehmet Şimşek’e şu soruları yönlendirdi: Orta Vadeli Program’da (OVP) 2025 için 21 milyar TL ve 2026 için 185 milyar TL özelleştirme geliri öngörüldüğü belirtilirken, Fatih Sultan Mehmet Köprüsü ile 9 otoyolün daha özelleştirilmesi hedefliyor mu?
News
